در این تحقیق ما دو طرح arq مشارکتی را پیشنهاد داده ایم. این پروتکل ها از گره های مشارکتی به منظور محیا کردن مسیر های جایگزین، که به عنوان گره های میانی بین فواصل معینی از مبدا تا مقصد قرار گرفته اند، استفاده می کنند. این مسیر ها دارای کیفیت کانال بالاتری نسبت به مسیر مستقیم بین مبدا و مقصد می باشند. مزیت اصلی روش پیشنهادی ما این است که مقصد از موقعیت مکانی گره ها آگاه نیست و با ساخت یک جدول زمانی در مقصد از فاصله مکانی گره ها مطلع خواهد شد. همچنین نشان داده ایم که پروتکل پیشنهادی دوم موثرتر از پروتکل پیشنهادی اول عمل خواهد کرد زیرا پروتکل دوم فقط از نزدیکترین گره ای که پیام را درست از مبدا دریافت کرده، درخواست ارسال مجدد را دارد. در این تحقیق با مقایسه پروتکل های پیشنهادی با پروتکل s&w arq ساده به مقایسه راندمان خروجی پرداخته ایم. شبیه سازی های کامپیوتری در نرم افزار matlab نشان می دهد که طرح پیشنهادی، با افزایش احتمال ارسال های مجدد موفق، می تواند راندمان خروجی را افزایش دهد.