چکیده: این مطالعه سعی در تهیه مدل تحلیل گفتمان کلاسی-انتقادی در بافت تعاملی آموزش زبان انگلیسی در ایران دارد. با استفاده از نظریه داده بنیاد، و با کامل کردن مدل ارائه شده توسط کوماراوادیولو (1999)، مطالعه حاضر بر آن است که این فرضیه را اثبات کند که کلاس های آموزش زبان انگلیسی در عین حال که می توانند جامعه های کوچکی باشند، خود عضوجامعه ی بزرگتری هستند. بدین منظور، 19 کلاس آموزش زبان انگلیسی در موسسه ای در ایران با حضور 376 زبان آموز مورد مطالعه قرار گرفت. سن زبان آموزان بین 14 تا 28 سال بود. پس از ضبط و نگارش تعاملات موجود در کلاس های مورد مطالعه، داده ها به پنج بخش اصلی تقسیم شدند: 1- مسائل آموزشی، 2- مسائل سیاسی، 3- مسائل فرهنگی-اجتماعی، 4- طنز، 5- مسائل منحصر به فرد آموزشگاهی. هر کدام از این بخش ها خود شامل زیر مجموعه هایی بودند. سپس، برای اثبات منحصر به فرد بودن مسائل آموزشگاهی، 30 مدرس زبان انگلیسی از آموزشگاه های دیگر به صورت نیمه ساختار گرایانه مورد مصاحبه قرار گرفتند. همچنین، 5 مدرس زبان انگلیسی از همان آموزشگاهی که داده ها در آن جمع آوری شد به صورت نیمه ساختار گرایانه مورد مصاحبه قرار گرفتند و نظرات خود را در خصوص تعاملات ثبت شده در کلاس ها بیان نمودند. برای کنترل فاکتور جنسیت، تمامی شرکت کنندگان در تحقیق از میان مردان انتخاب شدند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که مسائل منحصر به فرد آموزشگاهی برای افرادی که عضو آن مجموعه نیستند قابل درک نمی باشد. بنابراین، با تمایز قائل شدن میان کلاس های زبان انگلیسی به عنوان میکرو خرد-جامعه و ماکرو خرد-جامعه، می توان به این نتیجه رسید که کلاس های زبان انگلیسی دائما در حال حرکت و تغییر نقش از جامعه ای کوچک به سمت عضوی ازجامعه ای بزرگتر هستند. در پایان، این مطالعه مدل جدیدی برای تحلیل گفتمان کلاسی-انتقادی در بافت تعاملی آموزش زبان انگلیسی ارائه می کند.