این تحقیق رهیافتی است به سیاست ورزیِ صحیح، در مبانی انسان شناسی علوی. پژوهش حاضر تلاش می کند، رفتارهای سیاسی امام علی (علیه السلام) از دیدگاه نهج البلاغه را، با بررسی متن و تحلیل محتوای روایات مرتبط کشف نماید. جهان بینی حاکم بر رفتار سیاسی امام علی (علیه السلام)، جهان بینی الهی ـ توحیدی است. در نگاه آن حضرت، حرکت جهان آفرینش به سمت خداست؛ جهانی که با همه چیز آن، برای انسان ـ این موجود فقیر بالذات ـ آفریده شده. بنابراین انسان شناسی الهی، محور همه ی امور خداست و خواسته ها و توانایی های انسان دارای اصالت نیست؛ زیرا مالک انسان، خداوند است. آدمی دارای ظرفیت و استعداد دریافت وحی و الهام است و از این طریق، با خداوند متعال و فرشتگان الهی ارتباط دارد. انسان دارای بعد فرامادی است و از عوامل فرامادی، چه نیک و چه بد، مانند: دعا و نیایش یا وسوسه و اغواگریِ شیاطین، تأثیر می پذیرد.