جایگزینی دو اتم نیتروژن موجود در کاربن هتروسیکلی نیتروژن دار آردوئنگو (nhcs) با اتم های بور (که کمبود الکترون دارند)، کاربن های هتروسیکلی بوردار (bhcs) را ایجاد می کند. که در نگاه اول، ناپایدار به نظر می رسد. اما مطالعات، نشان داده که از میان چهل bhc یکتایی (s) و سه تایی (t) و هومولوگ های محتوی سیلسیوم (si)، ژرمانیوم (ge)، قلع (sn) و سرب (pb) با عنوان عمومی bheها، گونه هایی یافت شده اند که فاصله ی انرژی یکتایی- سه تایی(?est)، نسبت به گونه های آردوئنگوی مربوطه (nhes)، پایداری بیشتری را نشان می دهند.