امروزه ظهور روانشناسی مثبت گرا که در اواخر قرن بیستم ظهور پیدا کرد، تأثیر بسزایی در عرصه-های مختلف علمی همچون آموزش و پرورش، بهداشت، سلامت عمومی، خدمات اجتماعی و انسانی، اقتصاد، علوم سیاسی، رهبری، مدیریت، علوم سازمانی و غیره رشد و گسترش یافته است (دونالسون و کو ، 2010). این رویکرد به ویژه توجه بسیاری را در عرصه مدیریت و سازمان به خود جلب کرده است و تلاش دارد با یک رویکرد علمی و دقیق ضمن توجه و تاکید بیشتر بر نقاط قوت و توانمندی های افراد، یک محیط اخلاقی، الهام بخش، و انسانی را ایجاد کند. در قالب این تصورات دو مفهوم مهم و تأثیر گذار رهبری اصیل و سرمایه روانشناختی مطرح شده اند که تأثیر بسزایی در نتایج مطلوب فردی و سازمانی دارند. در این پژوهش تأثیر رهبری اصیل ادراک شده بر روی سرمایه روانشناختی به عنوان یک ظرفیت مثبت و قابل توسعه مورد توجه قرار خواهد گرفت.

امروزه ظهور روانشناسی مثبت گرا که در اواخر قرن بیستم ظهور پیدا کرد، تأثیر بسزایی در عرصه-های مختلف علمی همچون آموزش و پرورش، بهداشت، سلامت عمومی، خدمات اجتماعی و انسانی، اقتصاد، علوم سیاسی، رهبری، مدیریت، علوم سازمانی و غیره رشد و گسترش یافته است (دونالسون و کو ، 2010). این رویکرد به ویژه توجه بسیاری را در عرصه مدیریت و سازمان به خود جلب کرده است و تلاش دارد با یک رویکرد علمی و دقیق ضمن توجه و تاکید بیشتر بر نقاط قوت و توانمندی های افراد، یک محیط اخلاقی، الهام بخش، و انسانی را ایجاد کند. در قالب این تصورات دو مفهوم مهم و تأثیر گذار رهبری اصیل و سرمایه روانشناختی مطرح شده اند که تأثیر بسزایی در نتایج مطلوب فردی و سازمانی دارند. در این پژوهش تأثیر رهبری اصیل ادراک شده بر روی سرمایه روانشناختی به عنوان یک ظرفیت مثبت و قابل توسعه مورد توجه قرار خواهد گرفت.