چکیده: این پایان نامه به بررسی روش تخمین صرف ریسک جهت برآورد پارامتر مدل های خطی پویا با داده های پنلی پرداخته وخواص آن برآوردگرها را مورد بررسی قرار خواهد داد. یک مسأله در استفاده از روشهای برآوردیابی معمول مانند روش حداقل مربعات تعمیم یافته وماکزیمم درستنمایی آن است که این برآوردگرها در حالت تعداد مشاهدات زیاد ودوره زمانی کم برای پارامترهای مدل پنلی پویا ناسازگارند. همچنین ممکن بعضی از فرض های معمول در مدل رگرسیونی مانند ناهمبستگی متغیر توضیحی، مولفه های خطا، ناهمسانی واریانس وهم خطی کامل، برقرار نباشد. پس روش های دیگری مانند متغیرهای ابزاری که عموماًبر اساس تفاضل ها عمل می کند، پیشنهاد شده است. چون، بطور کلی در یک مدل تعداد برآوردگرهای به دست آمده براساس این متغیرها برای یک پارامتر بخصوص زیاد بوده، لذا روش گشتاوری تعمیم یافته به عنوان یک روش جایگزین برای برآوردیابی مدل های رگرسیون خطی پویای پنلی ارائه می گردد. هدف اصلی از انجام این پایان نامه، ابتدا معرفی و بررسی خواص اریبی وسازگاری روش های برآوردیابی معمول مانند روش ماکزیمم درستنمایی و روش حداقل مربعات تعمیم یافته در برازش مدل های پنلی پویا وسپس استفاده از روش های جایگزین مانند متغیرهای ابزاری وروش ماکزیمم درستنمایی همراه با محدودیت ها می باشد. در این تحقیق مزایای مدل های خطی نسبت به مدل های غیر خطی بررسی میشود. در مدل سازی متغیرها از مدلهای خطی ترکیبی استفاده شده است. مدل بتا در عمل کاربردی ترین مدل خطی تعمیم یافته در بررسی داده های پنلی است. در این پایان نامه به بررسی و ساخت طرح های بهینه صرف ریسک برای مدلهای خطی ترکیبی پرداخته می شود. ساخت مدل های ترکیبی به مراتب مشکل تر ازساخت طرح بهینه برای این مدل ها است. زیرا در این مدل ها، ماتریس اطلاع و در نتیجه معیارهای بهینگی به پارامتر مجهول بستگی دارد.