پیشرفت های مستمر در زمینه ارتباطات و سیستم های اطلاعاتی و فناوری اطلاعات، باعث بوجود آمدن یک سیر تکاملی برای الکترونیکی کردن زنجیره تأمین و توسعه تکنیک هایی برای مدیریت آن شده است. هدف این پژوهش ارائه الگوی مفهومی جهت پذیرش و توسعه سیستم زنجیره تأمین الکترونیکی می باشد. تعداد فرضیات مورد آزمون در این پژوهش 5 فرضیه است که شامل تأثیر عوامل ساختاری و عوامل کیفیتی بر تمایل به پذیرش زنجیره تأمین الکترونیکی می باشد. روش این پژوهش از نظر بررسی متغیرها از نوع توصیفی – پیمایشی و از نظرنوع هدف، کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش مدیران و کارکنان صنایع شیر استان کرمانشاه می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش تصادفی ساده می باشد که تعداد 200 نفر به عنوان نمونه برای جمع آوری داده ها انتخاب شدند. برای تجزیه تحلیل داده ها و آزمون فرضیات از روش تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از نرم افزار معادلات ساختاری amos نسخه ی 22 استفاده شده است. با توجه به نتایج پژوهش یکپارچگی به عنوان یک عامل ساختاری و کیفیت سیستم اطلاعات به عنوان یک عامل کیفیتی تأثیرشان بر تمایل به پذیرش سیستم الکترونیکی معنادار نبوده و مورد پذیرش واقع نشد. ولی انعطاف پذیری به عنوان دیگر عامل ساختاری و کیفیت تسهیم اطلاعات به عنوان دیگر عامل کیفیتی بر تمایل به پذیرش تأثیر معناداری داشته و همچنین تمایل به پذیرش نیز با سطح معناداری قابل قبول بر پذیرش نهایی یک سیستم الکترونیک برای زنجیره تأمین صنایع شیر استان کرمانشاه تأثیر داشته است. با توجه به نتایج به شرکت های مورد بررسی پیشنهاد می شود که به جهت بهبود انعطاف پذیری و کیفیت تسهیم اطلاعات در زنجیره تأمین نسبت به پذیرش و توسعه سیستم الکترونیکی زنجیره تأمین اقدام کنند.