میانقاب های مصالح بنایی به شکل دیوارهای خارجی وداخلی در ساختمان های معمولی شهری دیده می شوند. این ساختمان ها متشکل از یک سازه باربر بتن مسلح یا فولادی هستند که میانقاب ها به عنوان جداکننده فضاهای معماری و نیز به صورت دیوارهای پوششی فضای بین قاب های سازه را پر کرده اند. از آنجایی که عموما میانقاب ها به عنوان اعضای غیرسازه ای مورد توجه اند اغلب مهندسان سازه آنها را نادیده می گیرند. چشم پوشی از اثر میانقاب ها از نظر پارامترهای مقاومت در جهت اطمینان است ( این دیوارها با مقاومت اضافی که به قاب می دهند در تحمل نیروی زلزله و در نتیجه پایداری کلی سازه تاثیر مثبتی دارند). ولی این نادیده گرفتن همیشه به یک روش محتاطانه و درجهت اطمینان نمی انجامد .بدین شکل که میانقاب به قاب سختی اضافی را تحمیل و درنتیجه در هنگام زلزله آن قاب سهم بیشتری از نیروی زلزله جذب می کند. درواقع میانقاب نیروی زیادی را انتقال می دهد که بعدا از سیکل های های اول بارگذاری باعث شکست ستونها و فروپاشی سازه خواهد شد زیرا قاب توخالی مدل شده سختی کمتری داشته در نتیجه برای نیروی کمتر طراحی شده است.