پیوستگی (چسبندگی) بتن و میلگرد تحت عنوان اندرکنش بتن و میلگرد به صورت رابطه پیوستگی- لغزش لحاظ می-گردد. چسبندگی متصدی برقراری و نگهداری برهم کنش بین میلگرد و بتن اطراف در حین انتقال بار از یکی به دیگری است. بنابراین کیفیت چسبندگی تاثیر به سزایی بر تشکیل ترک دارد و از این رو بر فاصله بین ترک ها و پهنای ترک ها اثر می گذارد. رفتار چسبندگی بین فولاد و بتن به طور وسیعی مطالعه شده و تحقیقات بسیار زیاد تجربی، تحلیلی و عددی در این زمینه انجام شده است. مقایسه نتایج تجربی با نتایج تحلیلی نشان می دهد که در نظر نگرفتن اثر پیوستگی-لغزش آرماتور موجب برآورد سختی تیر بتن مسلح بیش از مقدار واقعی و به تبع آن در پاسخ سازه منجر به کاهش مقادیر تغییر مکان و افزایش مقادیر نیرو در روش تحلیلی نسبت به مقدار آزمایشگاهی می شود. مدل سازی کم هزینه از جهت زمان و پیچیدگی انجام آن و همچنین دست یابی به نتایج دقیق تر یکی از مسائل مهم این امر می باشد. با استفاده از اعمال مقاومت پیوستگی و کرنش معادل پیوستگی می توان با وجود استفاده از پیوستگی کامل میان میلگرد و بتن در مدل های اجزاء محدود، به نتایج قابل قبولی دست یافت. چراکه با افزودن کرنش معادل به کرنش ها، از سختی عضو بتن مسلح در مدل سازی با پیوستگی کامل می کاهد که متناسب با مقادیر واقعی خواهد بود.