در تحقیق حاضر حذف رنگزای اسید سیاه 210 از محیط های آبی با استفاده از نانو ذرات روی اکسید و نانو ذرات مغناطیسی مگنتیت به عنوان جاذب مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور، میزان جذب محلول رنگ قبل و پس از تماس با جاذب به کمک اسپکتروفوتومتر vis uv- اندازه گیری شد. اثر متغیرهای مختلف از قبیل ph محلول، زمان تماس و مقدار جاذب بر میزان حذف رنگزای اسید سیاه 210 مطالعه شد. همچنین آنالیز داده های جذب تعادلی حاکی از تبعیت فرآیند های جذب از مدل لانگمویر برای نانو جاذب های اکسید روی و مگنتیت است که تک لایه (شیمیایی) است. داده های جذبی به وسیله ی مدل های سینتیکی شبه مرتبه اول و شبه مرتبه دوم بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که جذب رنگینه اسید سیاه 210 به وسیله ی جاذب های روی اکسید و مگنتیت به خوبی با مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم مطابقت می کند که بیانگر ماهیت شیمیایی فرآیند جذب است. براساس نتایج بدست آمده بیشترین ظرفیت جذب برای حذف این رنگینه با استفاده از جاذب روی اکسید 5/33 و جاذب مگنتیت 6/82 میلی گرم بر گرم بدست آمد. کلمات کلیدی: جذب، اکسید روی، نانو جاذب، مگنتیت، اسید سیاه 210