هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین متغیرهای نشخوار فکری و نگرانی به عنوان میانجی بین شفقت-خود و افسردگی در میان پرستاران زن متأهل شهر اهواز بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه پرستاران زن متأهل بیمارستان های شهر اهواز بود. 193 پرستار به شیوه نمونه گیری نسبتی طبقه ای بر اساس ملاک های ورود و خروج پژوهش از بیمارستان های امام خمینی (ره)، گلستان، شفا، آریا و مهر شهر اهواز انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم (bdi-ii)، مقیاس پاسخ های نشخواری (rrs)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (pswq) و پرسشنامه فرم کوتاه شفقت-خود بودند. تجزیه و تحلیل از طریق ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون سلسله مراتبی همزمان به روش بارون و کنی (1986) و با استفاده از نرم افزار 21spss- انجام گرفت. ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیر شفقت-خود با متغیرهای افسردگی، نشخوار فکری و نگرانی همبستگی منفی معنادار و بین متغیرهای نگرانی و نشخوار فکری با افسردگی همبستگی مثبت معنادار وجود دارد (01/0p<). همچنین تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی به روش بارون و کنی (1986) و آزمون سوبل نشان دادند که نگرانی و نشخوار فکری میانجی های بین شفقت-خود و افسردگی هستند. به طور کلی می توان بیان کرد که هر چه اعضای خانواده و همچنین افراد جامعه، حس شفقت و مهربانی بیشتری نسبت به خود و دیگران داشته باشند به همان میزان ویژگی های آسیب زایی چون افسردگی، نگرانی و نشخوار فکری کاهش خواهد یافت.