روش این پژوهش از جهت هدف پژوهش، کاربردی و از منظر چهارچوب پژوهش، تحلیلی – توصیفی است. جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی، کتابخانه ایی استفاده از پرسشنامه باحجم 400 نفر و مصاحبه با کارشناسان ومتخصصان این امر صورت پذیرفته و هفت معیار1-شیب 2- تراکم جمعیت 3- فاصله پارکینگ های موجود 4- فاصله از شبکه معابر درون شهری 5- کیفیت بنا 6-فاصله از مراکز جذب سفر(7- ارزش ملک به عنوان شاخص های کلیدی درنظرگرفته شده است. یافته های این پژوهش منجربه پهنه بندی محدوده موردمطالعاتی در پنج کلاس مناسب، نسبتاً مناسب، بی تفاوت، نسبتاً نامناسب و نامناسب گردید. نتایج حاصله نشان داد که مناطق مناسب جهت احداث پارکینگ شهر پاوه شامل مکان های فعلی نسیت که بیانگر عدم تناسب توزیع این کاربری با سرانه استاندارد محاسبه شده و کمبود فضای مورد نیاز پارکینگ به مساحت 15872مترمربع می باشد و مکان فعلی نه تنها جوابگوی حجم ترافیک شهری نیست بلکه در مکان مناسبی هم احداث نشده است. و حدود 1/24 درصد از کل فضای شهری یعنی 54.6829 هکتار، اراضی مناسب و مدل مکان یابی پهنه های مناسب راجهت احداث ساخت پارکینگ های عمومی درنقاط مختلف شهر نشان می دهد.