چکیده هدف تحقیق حاضر بررسی سه شیوه تمرین فردی، دونفره و گروهی در یادگیری مهارت های منتخب طناب زنی دانش آموزان مقطع چهارم ابتدایی بود. یک نمونه 180 نفری با دامنه سنی 5/1±10 به صورت تصادفی از جامعه آماری تحقیق که کلیه دانش آموزان مقطع چهارم ایتدایی شهرستان نهاوند بودند، انتخاب شد. آزمودنی ها به سه گروه فردی، دونفره وگروهی در مدارس مختلف تقسیم شدند، وتحت آموزش طناب زنی بر اساس شیوه نامه طرح ملی طناورز قرار گرفتند. دو جلسه درسی در هفته وهرجلسه به مدت 45 دقیقه تحت آموزش طناب زنی قرار گرفتند. در مجموع دانش آموزان دوازده جلسه (6 هفته) در تمرینات حضور داشتند. درجلسات چهارم، هشتم، دوازدهم آزمون تکرار سنجش از آن ها گرفته شد. آزمون های تکرار سنجش و آزمون یادداری با فاصله شش روز به این صورت اجرا شد که تعداد طناب هایی که دانش آموزان در مدت زمان 15 ثانیه می توانند بزنند، محاسبه شد. پس از بررسی طبیعی بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنوف وتجانس واریانس ها با آماره لوین، داده ها در مرحله اکنساب با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر3*2*3 ودر مرحله یادداری با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین روش های مختلف تمرینی تفاوت وجوددارد. از طرفی بین جنسیت افراد تفاوت معناداری وجود نداشت. میزان یادگیری دردو روش تمرین دونفره وگروهی از تمرین انفرادی بیشتر بود. ولی بین دو روش تمرین دونفره وگروهی تفاوت وجو نداشت. در نهایت به طور کلی نتایج تحقیق حاضر هم راستا با تحقیقات آزمایشگاهی مزیت های تمرین به روش دونفره و گروهی را به یک محیط واقعی تعمیم داده و نشان داد با استفاده از این روش ها در آموزش مهارت های طناب زنی هم کارایی وهم اثر بخشی شرایط تمرین بالا رفته و مارا به یک آموزش بهینه نزدیک می کند. واژه های کلیدی: تمرین انفرادی، تمرین دونفره، تمرین گروهی، اکتساب، یادداری، طناب زنی