پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های غیرکلامی بر بهبود ارتباط اجتماعی دانش آموزان با آسیب شنوایی انجام شده است. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق را شامل کلیه دانش آموزان ناشنوا پسر پایه سوم ابتدایی شهر مشهد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 18 نفر از دانش آموزان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ارتباط اجتماعی ناشنوایان بود، که دارای شش مولفه است. گروه آزمایشی طی ده جلسه مهارت های غیرکلامی را آموزش دیدند و گروه کنترل به دور از متغیر مستقل نگاه داشته شد. برای تجزیه تحلیل داه های پژوهش از روش های آماری در دو سطح توصیفی (شاخص های مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (تحلیل کواریانس چند متغیری) استفاده شد. به طور کلی نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد که ارتباط اجتماعی در دانش آموزانی که برنامه مهارت های غیرکلامی را آموزش دیدند بهبود یافته است. بطور مشخص نتایج حاکی از آن بود که آموزش مهارت های غیرکلامی بر بهبود مولفه های ارتباط اجتماعی از جمله ارتباط ایما و اشاره ای، نگرش های ارتباطی، مهارت های اجتماعی – هیجانی و حرکات بیانگر چهره ای- بدنی در دانش آموزان با آسیب شنوایی موثر بوده است. ولی بر مولفه های تماس چشمی و توجه اشتراکی تاثیرگذار نبوده است.