سرمایه گذاران برای پیش بینی بازده آتی سهام از اطلاعات حسابداری بهره می گیرند. مهمترین این اطلاعات سود و جریان های نقدی می باشد. چنانچه سود و جریان وجه نقد با بازده دوره های بعد ارتباط داشته باشد دارای اطلاعات مربوطی است. در این پژوهش، به بررسی مربوط بودن شاخص های سود و جریان های نقدی در تشریح بازده بلند مدت اوراق بهادار پرداخته شده است. به منظور اندازه-گیری مربوط بودن متغیرهای حسابداری از میزان ارتباط بین این متغیرها با بازده سهام در قالب مدل رگرسیون خطی استفاده شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از داده های مربوط به 99 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه ی آماری و برای دوره ی زمانی 1390-1379 به روش تحلیل داده های ترکیبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. بـرای بـرآورد مدل های مناسب آزمون فـرضیه ها در داده های ترکیبی از آزمون های چاو و هاسمن استفاده شد. این تحقیق دارای دو فرضیه ی اصلی بوده است. فرضیه ی اول محتوای اطلاعاتی سود خالص و اجزای جریان نقدی را در دوره های کوتاه مدت و بلند مدت مورد آزمون قرار می دهد. فرضیه ی دوم نیز محتوای اطلاعاتی اجزای جریان وجوه نقد را نسبت به سود خالص در دوره های بلند مدت در مقایسه با بازه های کوتاه مدت بررسی می کند. همچنین، هر یک از فرضیه های مزبور شامل شش فرضیه ی فرعی است که به تفکیک آزمون شده اند. نتایج بررسی ها و تخمین مدل ها نشان داد که سود حسابداری هم در دوره های کوتاه مدت و هم در دوره های بلند مدت نسبت به جریان وجوه نقد و اجزای آن در تبیین بازده سهام دارای محتوای اطلاعاتی بیشتری است و با افزایش بازه های زمانی محتوای اطلاعاتی اجزای وجوه نقد نسبت سود خالص افزایش می یابد.