هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزشهای فرزندپروری در بهبود عملکرد کودکان فزون کنش تحت درمان با نروفیدبک است. روش تحقیق آن شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون دو گروهی با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- نقص توجه ساکن شهر تهران می باشد که 120 نفر (60 نفر آزمایش و 60 نفر گروه کنترل) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه مقیاس درجه بندی کانرز- فرم 48 سئوالی والدین (cprs-48) و آموزش فرزندپروری بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss-18 و آزمون آماری تحلیل کوواریانس به منظور بررسی تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون یا تفاوت بین گروه ها استفاده گردید. یافته های بدست آمده نشان می دهد که با 95 درصد اطمینان تغییرات مشکلات سلوک، تغییرات مشکلات یادگیری، تغییرات مشکلات تکانشگری، تغییرات میزان روان تنی و اضطراب کودکان در پیش آزمون و پس آزمون ها در دو گروه کنترل و گواه به یک میزان نمی باشد و آموزش فرزندپروری، میزان این مشکلات را به طور معنی داری کاهش می دهد. همچنین تقریباً 6/41 درصد مشکلات سلوک، 8/36 درصد از مشکلات یادگیری، 2/26 درصد از مشکلات تکانشگری، 1/3 درصد از روان تنی و 1/3 درصد از اضطراب کودکان تحت تاثیر گروه (آزمایش و کنترل) تغییر می کند.