مقاومت اتصال خوب بین سطح قدیمی و جدید بتن یک فاکتور کلیدی در عملکرد تعمیرات بتنی است. هدف این پایان نامه بررسی و ارزیابی مقاومت اتصال بین سطح بتن قدیمی و بتن اضافه شده است. در این پایان نامه یک تحقیق آزمایشگاهی برای اندازه گیری مقاومت برشی سطوح اتصال بتنی که در زمان های متفاوتی بتن ریزی شده اند انجام شد. این سطوح با روش های سندبلاست، خراش با برس فلزی، سوراخ شدگی توسط مته و حالت صاف آماده سازی شدند. برای اتصال این سطوح از چسب های latex , epoxy iv و epoxy v موجود در بازار داخلی کشور از شرکت های طراحان بتن، نامیکاران، آبادگران و بتن شیمی خاتم تهیه و استفاده شد. همچنین برای مقایسه با حالت نرمال آزمایشی بدون استفاده از چسب و تنها با ریختن بتن تازه به طور مستقیم به روی سطوح قدیمی انجام شد. علاوه بر آن برای بررسی تأثیر مقاومت بتن در مقاومت اتصال از بتن با مقاومت های 20 ، 30 و40 مگاپاسکال استفاده شد. برای انجام آزمایش از آیین نامه ی astm c 882 و astm c 1042 استفاده شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزایش مقاومت بتن در صورت وجود عامل اتصال، موجب افزایش مقاومت اتصال با شیب ملایمی می شود در حالی که در صورت اتصال مستقیم، تاثیر چشمگیری در مقاومت اتصال خواهد گذاشت. همچنین افزایش زبری سطح در صورت وجود عامل اتصال تغییر محسوسی در مقاومت اتصال ایجاد نکرد اما در صورت نبود عامل اتصال، سند بلاست می تواند بهترین شرایط را برای آماده سازی سطح مهیا کند. به طور کلی استفاده از عوامل چسبنده ی مناسب اقتصادی ترند و نتایج بهتری نسبت به آماده سازی های گران و پر دردسر دارند.