چکیده پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر بخشی درمان عقلانی – عاطفی بر کاهش تنیدگی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان صحنه در سال تحصیلی 94-93 صورت گرفته است. با توجه به آنکه جامعه آماری پژوهش حاضر (750 پسر) بودند براساس جدول مورگان 254 دانش آموز پسر را به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و پس از اجرای پرسشنامه تنیدگی تحصیلی تعداد 30 نفر از افرادی که دارای بالاترین میزان تنیدگی تحصیلی بودند به صورت تصادفی انتخاب و سپس به صورت قرعه کشی این نفر به عنوان (گروه آزمایشی 15 نفر گروه کنترل و15 نفر) انتخاب گردیدند. پس از آن گروه آزمایشی آموزش شناختی (عقلانی-هیجانی) الیس را به مدت دو ماه دریافت نمودند در حالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. نهایتاً پس آزمون اجرا گردید. نتایج بوسیله آزمون کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داده است که بین گروه ها تفاوت معناداری وجود دارد و این بدان معنی است که درمان شناختی عاطفی توانسته است میانگین تنیدگی تحصیلی را در مرحله پس آزمون کاهش دهد. و درمان شناختی عاطفی توانسته است میانگین دشواری عملکرد تحصیلی در کلاس را در مرحله پس آزمون کاهش دهد. درمان شناختی عاطفی توانسته است میانگین دشواری عملکرد تحصیلی در بیرون از کلاس را در مرحله پس آزمون کاهش دهد. همچنین درمان شناختی عاطفی توانسته است میانگین دشواری تعامل در مدرسه را در مرحله پس آزمون کاهش دهد.