هدف از این پژوهش بررسی و تعیین نقش آموزش نگارش خلاق به روش (5e) در کلاس درس انشا بر پرورش خلاقیت نوشتاری دانش آموزان دختر پایه ششم بود. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از جنبه ی شیوه ی اجرا در گروه پژوهش های شبه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و با گروه کنترل است. جامعه ی آماری شامل دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 92-91 و نمونه ی های مورد مطالعه به تعداد 98 نفر در سه کلاس از پیش سازمان یافته و به شیوه ی نمونه ی در دسترس انتخاب و بر اساس اصل انتساب تصادفی در گروه ها قرار گرفته اند. ابزار اندازه گیری متغیرها یک چک لیست 22 گویه ای است که با مطالعه ی منابع علمی و بهره گیری از نظرات معلمان متخصص در تدریس ادبیات فارسی تهیه گردید. روایی ابزار از نظر صوری و محتوایی و توسط 5 نفر از دبیران فوق لیسانس ادبیات فارسی تأیید گردید. پایایی ابزار نیز بر اساس ضریب همسانی درونی (آلفای کرونباخ) بررسی سه انشای توصیفی، خاطره نویسی و داستانی از یک دانش آموز توسط 25 معلم و تکمیل 75 برگ چک لیست، معادل 76/0 برای انشای توصیفی، 79/0 انشای خاطره نویسی و 82/0 انشای داستانی، برآورد گردید که حاکی از ضریب مناسب پایایی ابزار است. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در قالب آزمون های آمار توصیفی (کمترین نمره، بیشترین نمره، میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آمار استنباطی (تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون تعقیبی شفه و تحلیل کوواریانس) صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اختلافی بین میزان تأثیر دو گروه آزمایشی (5e) با رسانه و بدون رسانه بر خلاقیت نوشتاری و مولفه های آن دیده نمی شود. اما در مولفه های خلاقیت ادبی، انضباط نگارشی، سازماندهی و طراحی مناسب، بهره گیری از اندوخته های علمی، و خلاقیت نوشتاری کلی، عملکرد دو گروه آزمایشی بالاتر از گروه کنترل و این تفاوت عملکرد در سطح (05/0>p) معنادار است. همچنین در مولفه ی سازماندهی منطقی افکار و ارائه اندیشه های سطح بالا، اختلاف بین عملکرد دو گروه آزمایش بدون رسانه و کنترل، و در مولفه استفاده از فرهنگ بومی و محلی اختلاف بین عملکرد دو گروه آزمایش با رسانه و کنترل در سطح (05/0>p) معنادار است.