با استقرار شبکه های خودرویی در آینده ای نزدیک، یک پروتکل مسیریابی کارآمد می تواند نقشی کلیدی در موفقیت این تکنولوژی ایفا کند. ارائه پروتکلی که بتواند در توپولوژی به شدت در حال تغییر این شبکه ها به خوبی عمل نماید و موجب افزایش نرخ تحویل و کاهش تأخیر در تحویل داده گردد، بسیار حائز اهمیت است. هدف از انجام این تحقیق، پیاده سازی و ارزیابی پروتکل های مسیریابی موجود در شبکه های سیار موردی، در بستر شبکه های خودرویی و نیز بهبود پروتکل مسیریابی aodv جهت مناسب نمودن آن در این بستر می باشد. کاهش سربار مسیریابی با کاهش میزان انتشار بسته های کنترلی درخواست کشف مسیر در شبکه، یکی از اهداف مورد نظر برای بهبود پروتکل مسیریابی aodv می باشد. راهکار پیشنهادی برای رسیدن به این بهبود، سکتور بندی محیط و نیز در نظر گرفتن فاکتور تراکم همسایگی، جهت انتخاب خودروهای میانی مناسب برای انتشار بسته های درخواست کشف مسیر می باشد. افزایش نرخ تحویل و کاهش میزان تأخیر در تحویل داده نیز از اهداف این تحقیق جهت بهبود پروتکل مسیریابی aodv می باشد که برای رسیدن به این اهداف، از بکارگیری فاکتور جدید تأخیر در کنار فاکتورهای موجود در این پروتکل، برای به روز رسانی مسیر ذخیره شده به خودروی درخواست مسیر در خودروی میانی، استفاده نموده ایم. نتایج به دست آمده از ارزیابی های صورت گرفته به کمک شبیه ساز ns-2، بیانگر افزایش نرخ تحویل و کاهش نرخ از دست دادن بسته به میزان % 12.4 به طور میانگین نسبت به تغییر زمان شبیه سازی و % 1.86 به طور میانگین نسبت به تغییر نرخ ارسال داده، بدون افزایش میزان تأخیر در تحویل بسته به مقصد با کاهش تعداد بسته های درخواست کشف مسیر انتقالی در شبکه می باشد.