با افزایش جمعیت و تهدید و تخریب زیستگاه های طبیعی، جمعیت گونه های جانوری وحشی رو به کاهش نهاد و برخی از گونه ها را با خطر جدی انقراض نسل مواجه ساخت. از این رو دولت ها تصمیم به تاسیس مناطقی حفاظت شده برای حفظ و احیای گونه های جانوری و گیاهی نمودندمناطق حفاظت شده که در ابتدا تنها در مالکیت دولت ها قرار داشتند، بر حسب ضرورت و نیاز اشکال جدیدی از مدیریت و حکمرانی را بوجود آوردند. یکی از اصلی ترین تغییرات ایجاد شده در اداره این مناطق ورود جامعه محلی و بخش خصوصی در مقام مدیریت این مناطق بوده است. مراتع پرورش وحوش یکی از انواع مناطق حفاظت شده ای می باشند که در نتیجه این تغییر نگرش و همچنین تغییرات در قوانین بوجود آمده اند. برای اغلب این مناطق، گردشگری مصرفی حیات وحش یکی از گزینه های اصلی برای کسب درآمد می باشد. این راه حل در اغلب نقاط دنیا با تجربه های موفقی همراه بوده و نتایج اقتصادی، اکولوژیکی و اجتماعی مثبتی بر جای گذاشته است. پژوهش حاضر نشان می دهد که میزان پایداری حاصل شده در سیستم انسانی و اکوسیستم محدوده مرتع و مناطق بلافصل، رابطه مثبت و معنی داری با شیوه و کیفیت حکمرانی در یک منطقه دارد. از این منظر تعیین شیوه حکمرانی مناسب برای این مناطق با توجه به ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی هر منطقه واجب و ضروری می باشد.