تمرکز شدید و عدم تعادل از جمله خصیصه های کشورهای جهان سوم است،که معلول سیاست های رشد قطبی به شمار می آید در نتیجه تعدادی از مناطق و نواحی نقش کلیدی داشته و سایر مناطق و نواحی به صورت حاشیه ای خواهند ماند؛ بر این اساس برای ایجاد تعادل و شکل یابی مناسب وهماهنگ، بحث برنامه ریزی منطقه ای مطرح شده است، که اولین گام در برنامه ریزی منطقه ای، تحلیل منطقه ای و شناخت نابرابریهای اقتصادی- اجتماعی و شاخصهای توسعه در سطح نواحی مختلف است. نوشتار حاضر، با هدف بررسی تمرکزگرای و تعادل منطقه ای در استان کردستان به دنبال تاثیر سیاست های و برنامه های توسعه و عدم تعادل منطقه ای در وضعیَت این مناطق است ، با توجه به نتایج بدست آمده نیز در طی سالهای مورد بررسی به اندازه ی کافی رشد نداشته اند و همواره جزو چند استان توسعه نیافته کشور محسوب می گردد؛ مشارکت مردم محلی، ذینفع کردن مردم، مشارکت مدیریت بومی متختصص درحیطه ی توسعه در استان در پایینترین حد خود قرار داشته است و این ناشی از شرایط سیاسی و اجتماعی اقتصادی.حاکم بر استان کردستان بوده است.