شبکه ی هوشمند توان الکتریکی، از شبکه های مختلف ارتباطی ، به منظور ارایه ی قابلیت های مربوط به سیستم های پیچیده ی توان، به گونه ی هوشمندانه بهره می گیرد. این شبکه، از ارتباط دو طرفه ی میان داده و جریان، به منظور تسهیل ایجاد ارتباط میان اجزای مختلف شبکه، استفاده می کند. یکی از مباحث چالشی در شبکه هوشمند، بهینه سازی مسیریابی می باشد که انتقال داده در این مسیرها، بر مبنای کیفیت سرویس می-باشد. بدین منظور، ما دو مدل را مورد بررسی قرار داده ایم که هر کدام از این مدل ها، سعی در ارایه ی پروتکل هایی مناسب برای بهینه سازی مسیریابی، بهبود عملکرد شبکه و کمینه سازی هزینه ی شبکه دارند. در حالی که در مدل اول، تنها دو پارامتر،تأخیر ارتباطی و احتمال قطع برق، به منظور نشان دادن کیفیت سرویس در شبکه مورد استفاده قرار می گیرد؛ در مدل دوم، هفت پارامتر، تأخیر انتقال بسته، احتمال قطع برق، احتمال فقدان بسته، احتمال فقدان مسیر، حساسیت شبکه، میزان در دسترس بودن شبکه، بازده موثر، مورد استفاده قرار می گیرد. الگوریتم های هوش مصنوعی، از جمله الگوریتم ژنتیک و نروفازی، به منظور بهینه سازی پروتکل-های ارایه شده، مورد استفاده قرار گرفته اند. نتایج به دست آمده، بر مبنای داده های آزمایشی معتبر، حاکی از بهبود عملکرد شبکه تحت پروتکل های معرفی شده می باشد.