جنگ جهانی اول که از سال 1914 تا 1919 به طول انجامید، پیامدهای متعددی داشت که یکی از آن پیامدها، فروپاشی امپراتوری عثمانی بود که با این اتفاق بزرگ تاریخی کشورهای جدید عربی در خاورمیانه امروزی متولد شدند. کشور عراق که یکی از آن کشورها است، بعد از فروپاشی عثمانی، با کشور ما به طول 1200 کیلومتر هم مرز شده است. کشور انگلستان که در شکست دولت عثمانی در جنگ جهانی اول، نقش بسزایی داشته است، بعد از به استقلال رساندن این کشورها، قیمومت آن ها را به عهده گرفت تا از این طریق بتواند با روی کار آوردن حکومت های دست نشانده جا پای محکمی برای نیت های استعماری خود در منطقه تعبیه کند. مردم عراق که خود را با چالش جدی مواجه می دیدن، با روشنگری هایی از سوی عالمان دین و برخی گروه های سیاسی صورت گرفته بود به قیام ها و شورش های متعددی دست زدند که یکی از آن قیام ها انقلاب 1920 بود. در این تحقیق که به صورت اجمالی به حوادث سال های 1914 تا 1924 می پردازد، سعی شده است، نیت های دولت های استعمارگر را تا حدودی تبیین کند و نقش علمای دین و گروه های سیاسی و همراهی مردم را با آن ها مورد مداقه قرار دهد و در پایان جدا از نتیجه گیری به علل شکست در انقلاب 1920 بپردازد و پیامدهای این انقلاب شکست خورده را نیز مورد بررسی قرار دهد. کلید واژه: آیت الله میرزای شیرازی، امپراتوری عثمانی،انگلستان، جنگ جهانی اول، عراق، فیصل اول، انقلاب 1920