ضریب j از جمله ضرایب کاهشی است که نیروهای ایجاد شده ناشی از زلزله ی روش های تحلیل خطی تعریف شده در آیین نامه های مطرح بهسازی را به مقادیر واقعی کاهش می دهند. ترکیب مقادیر کاهش یافته ناشی از زلزله با تلاش های ثقلی و مقایسه آن با ظرفیت عضو در تلاش مورد نظر، به عنوان معیار پذیرش اعضای با تلاش های کنترل شونده توسط نیرو، معیاری برای اطلاع از نیاز یا عدم نیاز عضو به بهسازی در تلاش مورد نظر به حساب می آید. مقادیر پیشنهاد شده برای این ضریب قضاوتی و محافظه کارانه بوده و انجام مطالعات بیشتر راجع به این ضریب پیشنهاد شده است. در این پروژه، ضریب j برای تلاش فشاری ستون های(که تلاش کنترل شونده توسط نیرو به حساب می آید) سازه های 4 ،8 ،12 و 16 طبقه، طراحی شده با سیستم باربر جانبی قاب خمشی ویژه ی مطابق با تعریف مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ایران، مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای حصول این ضریب از تحلیل های خطی و غیر خطی استاتیکی و غیر خطی دینامیکی تاریخچه زمانی تعریف شده در آیین نامه های مطرح استفاده شده است. نتایج ارزیابی های صورت گرفته، مقادیر متنوع و در مواردی کوچکتر از مقادیر پیشنهاد شده آیین نامه های مطرح نظیر asce41-06 و نشریه 360 ، که مقدار این ضریب را عدد 2 قرار داده اند، نشان می دهد. روش های مطرح شده در آیین نامه های مطرح مذکور جهت تعیین مقدار نیروی طراحی اعضای نیرو کنترل و ضریب j نیز بررسی شده اند.