در راستای بهبود کمیت و کیفیت تکنولوژیکی محصول چغندر قند ( beta vulgaris l. )، آزمایشی برای مقایسه چهارده تیمارکودهای ریزمغذی ( حاوی عناصر آهن، روی، منگنز، منیزیم، مولیبدن، بُر، مس،گوگرد و عناصر پر مصرف نیتروژن، فسفر و پتاسیم با نسبتهای توصیه شده توسط شرکتهای سازنده) در چهار تکرار بر روی رقم لاتاتیا (که در اواخر فروردین86 کشت شده بود) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه آزمایشی و پژوهشی در شهرستان رشتخوار خراسان رضوی انجام گرفت. برای اعمال تیمارهای کودی ، بعد از اینکه مزرعه به مرحله هشت برگی رسید و از سطح سبز مطلوبی برخوردار شد ، محلول پاشی انجام شد و مراقبتهای لازم در طول مرحله داشت تا برداشت انجام پذیرفت و در تاریخ 10/9/86 برداشت صورت گرفت. در نهایت پس از تجزیه وتحلیل داده های حاصله، بهترین ترکیبات کودی که در صفات موردبررسی (درصد قند، درصد استحصال قند، میزان قند خالص و ناخالص، عملکرد ریشه، درصد ماده خشک ریشه، وزن تر برگ، درصد ماده خشک برگ، مقادیر پتاسیم، سدیم و نیتروژن مضره، قلیائیت، طول ریشه، قطر ریشه، درصد ملاس، عملکرد قند) بهترین اثر را داشته، مشخص گردید و بر اساس نتایج حاصله به ویژه تیمارهای کودی با ترکیب آهن، روی و منگنز بیشتر باعث ا.فزایش درصد قند گردید. امّا افزایش ضریب استحصال شکر، بیشتر تحت تأثیر مقدار آهن و مننیزیم قرار گرفت، همچنین عناصر روی، منگنز و منیزیم، بیشترین تأثیر را در کاهش درصد قند ملاس داشته و مولیبدن و بُر بیشتر، افزایش عملکرد ریشه، شکر و شکر سفید را شامل شده ولی عنصر مس بیشترین تأثیر را در افزایش درصد ماده خشک ریشه شامل شده است. به طورکلّی آهن، روی، منگنز، منیزیم، مولیبدن و بُر بهترین اثر را در بهبود کمیت و کیفیت تکنولوژیکی محصول چغندر قند داشته اند.