«محمد الماغوط» از شعرا و نویسندگان معاصر است که از پیشگامان و مبدعان قصیده ی نثر به شمار می رود. ماغوط اهل سوریه است اما بخشی از عمرش را در لبنان سپری نموده و در سال 2006م از دنیا رفته است. اگر چه بیش از نیم قرن از عمر قصیده ی نثر می گذرد اما بحث و مناقشه ی رد و اثبات آن نزد ناقدان و پژوهشگران همچنان ادامه دارد. وزن و قافیه، موسیقی و اصلِ تخیلِ شعری از مهم ترین موضوعاتی هستند که طرفداران و مخالفان قصیده ی نثر بر سر آن ها چانه می زنند. قصیده ی نثر وزن و قافیه را کنار گذاشت اما در مورد موسیقی آن، اختلاف است. بعضی قصیده ی نثر را دارای موسیقی داخلی می دانند. موافقان معتقدند قصید ه ی نثر هم مثلا چیزی شبیه موشحات اندلسی است که به مقوله ی ادبیات عربی ملحق شده است و اگر مخالفان در خصوص مبنای ساختاری این قصیده ایراد بگیرند و آن را به نداشتن اصل و قاعده معین متهم نمایند، در جواب آنان باید گفت: وقتی قصیده ی عمودی با سابقه ی تاریخی و عمر 1600 ساله اش هنوز به طور کامل مدون و قانونمند نشده است چگونه می توان توقع داشت که قصیده ی نثر در ابتدای ظهور به درجات بالایی از کمال رسیده باشد.«آدونیس»و«انسی الحاج» که از اولین نظریه پردازان قصیده ی نثر هستند سه اصل، ایجاز و جذابیت و هنری بودن را از اصول این نوع قصیده می دانند. به عقیده موافقان قصیده ی نثر، این نوع شعر هرگز در پی کنار زدن مدل های قدیمی یا گرفتن جای آن ها نیست بلکه در پی گسترش افق و غنای بیش از پیش شعر است.