موضوع اصلی این بررسی تلفیق شعر و موسیقی بوده است. در نظام دستگاهی موسیقی ایران که بر اساس نظم ساختاری ردیف تنظیم می شود، می توان به دنبال دانش فنی ای بود که به مرور زمان در آثار اساتید گذشته موسیقی ما تجلی یافته است. با بررسی کردن جنبه های مختلف آثار آنها می توان به این دانش دست یافت و هر گونه تحول در موسیقی آینده را از این منظر جستجو کرد. در همین راستا ردیف آوازی استاد بزرگ تاریخ معاصر موسیقی ایران مرحوم عبدالله دوامی برگزیده شد. از کل ردیف ایشان دستگاه شور به عنوان نمونه قرار گرفت و سعی شد در حد امکان موارد مربوط به تلفیق شعر و موسیقی مورد مطالعه قرار گیرد. ازجمله موارد بررسی شده انتخاب شعر، نحوه بیان شعر از لحاظ وزن و ادای تکیه های کلام، حالت های مفهومی در شعر، چگونگی هماهنگی احساسی شعر و موسیقی و نیز چگونگی شکل گیری ساختار موسیقی در همراهی با شعر می باشد. گذشته از اینکه این بررسی ها می تواند شناخت بهتری از موضوع بدهد، از آن رو که شکل گیری آثارهنری از این دست، حاصل ذوق و مهارت به دست آمده در تجربه سالیان زندگی هنری هنرمند می باشد انجام چنین بررسی هایی بسیار دشوار می شود.