گسترش سریع روند خصوصی سازی در صنعت برق که از طریق تجدید ساختار سیستم های قدرت عملی شده است، نیازهای مطالعاتی و تحقیقاتی جدیدی را از جمله در زمینه بهره برداری صحیح و بهینه از سیستم، فراروی متولیان و متخصصان صنعت برق قرار داده است. نیاز به برنامه ریزی بهینه تولید به منظور توزیع انرژی الکتریکی به اقتصادی ترین روش ممکن با توجه به امنیت و محدودیت های شبکه، از جمله ظرفیت خطوط انتقال از ضروریات بازار برق بشمار می رود. در این پایان نامه سه روش برنامه ریزی مشارکت واحدها شامل روش حراج تک مرحله ای و سپس در نظر گرفتن قید تراکم و هزینه تلفات شبکه، روش برنامه ریزی واحدها براساس پیشنهادات ارائه شده و سپس در نظر گرفتن محدودیت مربوط به خطوط بین مناطق و سرانجام روش پخش بار بهینه و تاثیر آن بر روی رفاه اجتماعی بررسی شده است. همچنین روشی نوینی به منظور منطقه بندی یک شبکه قدرت واقعی (ایران) با هدف حداکثر نمودن رفاه اجتماعی ارائه شده است.