انسان همواره دوستدار خوبی و کمال است ولی این تمایل همواره مفید نیست، به ویژه یک فرد روان رنجور ممکن است با افراط در همین تمایل دچار مشکل شود. این پژوهش به بررسی سازه شخصیتی کمال گرایی از دیدگاهی شناختی می پردازد و هدف آن بررسی رابطه بازنمایی معنایی و کمال گرایی است. آزمودنی های پژوهش 360 نفر از دانشجویان کارشناسی (دختر و پسر) دانشگاه تبریز شامل 90 کمال گرای خودمدار، 90 دیگرمدار، 90 جامعه مدار و 90 غیرکمال گرا هستند ، که در یک پژوهش توصیفی- تحلیلی با روش نمونه گیری خوشه ای ، انتخاب شده اند. پس از اجرای مقیاس کمال گرایی چندبعدی، آزمون افتراق معنایی اجرا شد. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه، تحلیل واریانس چندمتغیره، خی دو و رگرسیون تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین بازنمای معنایی و کمال گرایی رابطه معنی دار (0/001> p) وجود دارد و همچنبن بازنمایی های معنایی ِچهار گروه کمال گرایان خودمدار، دیگرمدار، جامعه مدار و غیرکمال گرایان (0/001> p) باهم متفاوت است. این مطالعه نشان داد که بین بازنمایی معنایی و کمال گرایی رابطه وجود دارد و با استفاده از تکنیک افتراق معنایی می توان به تشخیص کمال گرایی پرداخت.