در این پروژه واکنشهای همجوشی 12c+92zr و 16o+92zr را مورد بررسی قرار داده ایم. در ابتدا فرض شده پتانسیل هسته ای به فرم wood-saxon (w.s.) باشد و پارامترهای این پتانسیل به گونه ای تنظیم شده که بهترین توافق بین داده های تجربی سطح مقطع با محاسبات تئوری حاصل شود. مقایسه ی نتایج حاصل با نتایجی که از محاسبه ی مستقیم توسط روش d.f.¹ انجام شده نشان می دهد ، مکان و ارتفاع سد همجوشی حاصل از محاسبات d.f. به ترتیب در فاصله ی بیشتر و ارتفاعی کمتر قرار دارند. که در این صورت وجود یک نیروی دافعه ی اضافی در پتانسیل کل قابل پیش بینی است. از طرفی با استفاده از روش pm² نیز پتانسیل را برای این واکنش ها محاسبه نموده ایم. نتایج حاصل توافق خوبی را با پتانسیل w.s. نشان می دهد. بنابراین با توجه به وابستگی روش pm به اثرات عدم تراکم پذیری ماده ی هسته ای ، به نوعی می توان این نیروی دافعه ی اضافی ظاهر شده در پتانسیل کل را به اثرات تراکم ناپذیری ماده ی هسته ای نسبت داد.