نام پژوهشگر: آزاده موسویزاده
آزاده موسوی زاده فرامرز سهرابی
پژوهش حاضر به منظور بررسی مقایسه ی اثربخشی آموزش ابراز وجود و آموزش مهارت حل مسأله بر میزان رضایت زناشویی زنان دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی تنظیم گردیده است. در این پژوهش فرض شد که بین میزان تأثیر آموزش مهارت حل مسأله و آموزش ابراز وجود بر میزان رضایت زناشویی دانشجویان زن تفاوت وجود دارد و در راستای این موضوع سه فرضیه مطرح شد. روش پژوهش از نوع طرح نیمه آزمایشی مداخله ای است. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت نمونه گیری در دسترس و گمارش تصادفی است به این صورت که در ابتدا پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ در بین 100 نفر از دانشجویان که به صورت داوطلبانه حاضر به شرکت و همکاری در این تحقیق بودند پخش شد و از بین آنها 45 نفر که میزان رضایت زناشویی آنها پایین بود انتخاب شد و به طور تصادفی تعداد 45 نفر در 3 گروه 15 نفره [آزمایش (1)، آزمایش (2) و کنترل] قرار گرفتند. برای گروه های آزمایش (1) و گروه آزمایش (2) به ترتیب کلاس های آموزش مهارت حل مسئله و آموزش ابراز وجود برگزار شد. و لازم به ذکر است که در طی تشکیل جلسات آموزشی ریزش در گروه ها صورت گرفت به همین دلیل تمامی تجزیه و تحلیل ها با استفاده از 14 شرکت کننده در گروه ازمایش (1) و 13 شرکت کننده در گروه آزمایش (2) و 15 شرکت کننده در گروه کنترل انجام شد. آموزش ها به صورت ده جلسه آموزش گروهی یک ساعته بود. پس از طی مدت آموزش هر سه گروه: گروه آزمایش (1) و گروه آزمایش (2) و گروه کنترل مجدداً به آزمون رضایت زناشویی انریچ پاسخ دادند. روش های آماری به کار گرفته در این پژوهش شامل آمار توصیفی و آمار استنباطی می باشد و برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس یک طرفه (anova) و آزمون تعقیبی شفه استفاده شده نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که آموزش های مهارت حل مسئله و مهارت ابراز وجود بر میزان رضایت زناشویی دانشجویان زن موثراند و همچنین بین میزان تأثیر آموزش مهارت حل مسأله و آموزش مهارت ابراز وجود بر میزان رضایت زناشویی دانشجویان زن تفاوت وجود ندارد. لازم به ذکر است که بعد از 2 ماه پیگیری انجام شد و آزمودنی ها مجدداً به آزمون رضایت زناشویی انریچ پاسخ دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش های مهارت ابراز وجود و مهارت حل مسأله همچنان بر افزایش میزان رضایت زناشویی آزمودنی ها موثر بوده است.