در تحقیق حاضر، از روش های پاشش پلاسمایی اتمسفری (aps) و پاشش شعله ای- انفجاری (hvof) برای اعمال پوشش های بین فلزی نیکل- تیتانیم بر روی فولاد زنگ نزن l316 و فولاد 1045 استفاده شد. پودر مورد استفاده در فرایندهای پاشش حرارتی به کمک روش آلیاژسازی مکانیکی کم انرژی تولید شد. در این رابطه، از پودر نیکل- تیتانیم با ساختار آمورف- نانو به عنوان ماده اولیه پوشش استفاده شد. نتایج مشخصه یابی پوشش ها نشان داد که فازهای بین فلزی niti ، احتمالا ni 4ti3، نیکل و مقادیر اندکی از اکسید به شکل ni tio3 در هر دو پوشش بهینه اعمال شده به روش aps و hvof حضور دارند. علاوه براین، فاز اکسیدی tio تنها در پوشش بهینه اعمال شده به روش aps مشاهده شد. بررسی ریزساختار پوشش ها نشان داد که پوشش بهینه اعمال شده به روش hvof در مقایسه با پوشش بهینه اعمال شده به روش aps، از کیفیت بهتری برخوردار است و میزان اکسید آن کمتر است. علاوه بر این، در ساختار پوشش بهینه اعمال شده به روش aps ریزترک هایی مشاهده شد در حالی که در ساختار پوشش بهینه اعمال شده به روش hvof هیچ گونه ریزترکی مشاهده نشد. هم در زمان های کوتاه و هم در زمان های طولانی غوطه وری، پوشش بهینه اعمال شده به روش hvof بر روی فولاد 1045 در مقایسه با پوشش بهینه اعمال شده به روش aps مقاومت به خوردگی بهتری از خود نشان داد. در مورد پوشش اعمال شده به روش hvof و پس از دو هفته غوطه وری، تنها بخش های اندکی از زیرلایه به صورت موضعی خورده شده بودند. ازطرفی، این پوشش نه تنها از زیر لایه جدا نشده بود بلکه عملکرد خوردگی آن نیز با توجه به نتایج آزمون های امپدانس الکتروشیمیایی بهبود یافته بود. این در حالی است که پوشش بهینه اعمال شده به روش aps پس از دو هفته کاملا از زیرلایه جدا شده بود. بررسی های بیشتر نشان داد که رفتار پسیو و مقاومت به خوردگی پوشش بهینه اعمال شده به روش hvof بر روی فولاد زنگ نزن بهتر از رفتار پوشش بهینه اعمال شده به روش aps است. در این رابطه، نفوذ الکترولیت از طریق ریزترک ها و اکسیدها به داخل پوشش، باعث خوردگی داخلی پوشش اعمال شده به روش aps در فصل مشترک پوشش با زیرلایه و داخل پوشش شده بود. از طرف دیگر، پوشش بهینه اعمال شده به روش hvof، در برابر خوردگی داخلی مقاومت مناسبی از خود نشان داد به طوریکه حتی پس از دوماه غوطه وری هیچ گونه علائم خوردگی در داخل پوشش و فصل مشترک پوشش با زیرلایه مشاهده نشده بود.