هدف این تحقیق بررسی رابطه ابعاد سرمایه فرهنگی با مفهوم بیگانگی اجتماعی است. براساس دیدگاه پی یر بوردیو سرمایه فرهنگی مجموعه ای از منش ها، شیوه های بیان، اشکال مختلف دانش، سلایق و در مجموع شیوه های زندگی است که در بین افراد معمول است. به نظر بوردیو افرادی که در سلسله مراتب اجتماعی و اقتصادی بالاتر قرار دارند، نوع مصرف کالاهای فرهنگی، منش ها و الگوهای متفاوتی دارند و افراد متعلق به طبقات بالا بیشتر به سرمایه فرهنگی دست می یابند. به این ترتیب است که کنشگران اجتماعی به وسیله نوع مصرف کالاهای فرهنگی خود را طبقه بندی می کنند و تمایزات راهبردی را نسبت به طبقات دیگر اعمال می کنند. در این راستا، افراد طبقات پایین جامعه با پدیده ای بنام بیگانگی اجتماعی مواجه می شوند. این مطالعه به صورت پیمایشی در بین 371 نفر از دانش آموزان دبیرستانی و پیش دانشگاهی شهرستان سقز انجام شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بین سرمایه فرهنگی و بیگانگی اجتماعی رابطه معکوس و معنی دار از لحاظ آماری وجود دارد اما شدت این رابطه ضعیف است.