روش مطالعه: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی قبل و بعد است که در سال1388 بر روی 60 سالمندزن عضو کانون بازنشستگان صدا و سیمای تهران انجام شد.نمونه ها به روش در دسترس جمع آوری و به روش بلوکهای تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون تخصیص داده شدند. مداخله به مدت 3 ماه انجام شد.داده های مطالعه با پرسشنامه های دموگرافیک، خطر سقوط،ترس از سقوط،عزت نفس و درگیری اجتماعی پس از سنجش روایی از طریق اعتبار محتوی و پایایی از طریق آلفای کرون باخ ،جمع آوری شد. بعد از گردآوری اطلاعات قبل از مداخله،برنامه ورزشی تای چی توسط مربی متخصص در این ورزش وتحت نظر محقق به مدت 3 ماه ،هفته ای دو بار در گروه آزمون اجرا شد.بعد از مداخله مجدداَ پرسشنامه ها توسط سالمندان (دو گروه) تکمیل گردید وتحلیل داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 و با استفاده از آزمونهای تی مستقل،کای اسکوئر،من ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. یافته ها :دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک همسان بوده و اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت.بین دو گروه از نظر میزان ریسک سقوط،ترس از سقوط،عزت نفس ودرگیری اجتماعی قبل از مداخله تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت ولیکن پس از مداخله بین دو گروه کنترل و آزمون تفاوت آماری معنی داری وجود داشت(p<0.05) . نتیجه گیری:یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که اجرای برنامه ورزشی تاچی بر خطر سقوط،ترس از سقوط،عزت نفس ودرگیری اجتماعی تاَثیر داشته است لذا پیشنهاد می شود برنامه ورزشی تای چی به عنوان یک درمان غیر دارویی و مکمل در جهت توانمندسازی و فعال سازی سالمندان بکار گرفته شود.