کار و خانواده دو فضای اصلی و مرکزی زندگی افراد هستند. حفظ تعادل بین این دو محیط به راهکارهایی بستگی دارد که اشخاص برای برقراری این تعادل مورد استفاده قرار می دهند .در کشور ما با توجه به افزایش روز افزون فشارهای کاری ، تعارضات مربوط به کار و خانواده و عدم تعادل بین این دو زمینه بیشتر می گردد. توجه به این موضوع و کوشش در جهت آموزش مهارتهای لازم برای متعادل نگه داشتن روابط در هر دو محیط ، می تواند به حل تعارضات بین آنها کمک نماید و رضایتمندی افراد را از هر دو فضا افزایش دهد. با توجه به این موضوعات به نظر می رسد ، ارزیابی و به تبع آن مداخلات آموزشی و درمانی ضروری باشند.با توجه به مسائل مطرح شده پژوهش حاضر به دنبال یافتن پاسخ این سوال است که آیا آموزش گروهی ارتباط محور می تواند بر کاهش میزان تعارض کار- خانواده و رضایتمندی زناشویی در کارکنان متاهل شهرداری منطقه 21 تهران موثر باشد؟ آزمودنی های پژوهش حاضر از میان کلیه کارمندان شاغل به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. به این صورت که ابتدا کلیه کارمندان شاغل در شهرداری منطقه 21 تهران که در سال 1388 در این مرکز مشغول فعالیت بودند و تعداد کل آنها 100 نفر بود قبل از ورود به طرح، برای سنجش وضعیت تعارض کار- خانواده آنها مورد ارزیابی توسط پرسشنامه تعارض کار- خانواده قرار گرفتند. همچنین برای اندازه گیری سطح رضایتمندی زناشویی آنها پرسشنامه رضایتمندی زناشویی انریچ از همگی به عمل آمد و از بین آنهایی که بر اساس معیارهای پرسشنامه ها دچار تعارض کار-خانواده بودند و از رضایت پایین زناشویی رنج می بردند 30 نفر به طور تصادفی جهت جایگزینی تصادفی در گروه آزمایش و کنترل انتخاب شدند. سپس نیمی از آزمودنی ها (15=n) به طور تصادفی وارد گروه آزمایش ( طرح ارائه آموزش گروهی ارتباط محور) و نیمی دیگر (15=n) وارد گروه کنترل می شوند. افراد گروه آزمایش، وارد طرح ارائه آموزش گروهی ارتباط محور که به صورت یک کارگاه شش جلسه ای یک ساعته انجام می شد، شدند. بعد از پایان دوره دو گروه آزمایش وکنترل، برای بررسی میزان رضایتمندی زناشویی و سطح تعارض کار- خانواده ، مجدداً پرسشنامه را تکمیل کردند. نتایج حاصل از آزمون آماری پرتکرار بر روی نتایج بدست آمده از پرسشنامه ها نشان می دهد که به طور کلی آموزش گروهی ارتباط محور بر کاهش میزان تعارض کار-خانواده و افزایش میزان رضایتمندی زناشویی در کارکنان متاهل شهرداری منطقه 21 تهران موثر است.همچنین یافته های تکمیلی مربوط به زیر مقیاسها نشان می دهد که این آموزش در مورد این زیر مقیاسها یعنی کاهش تداخل نقش کاری با خانوادگی و اضافه بار نقش کاری نیز موثر بوده است.