هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزه های مذهبی (مبتنی بر انتظار فرج) بر سلامت روان، شادکامی و امید در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز در نیمسال اول تحصیلی 88-87 بود. نمونه اولیه پژوهش شامل 465 نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. سپس 40 نفر از میان 68 نفری که نمره آنها در پرسشنامه سلامت عمومی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین و در پرسشنامه شادکامی آکسفورد و مقیاس امید میلر یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود، به روش تصادفی، جهت آزمون فرضیه ها انتخاب شدند. این 40 نفر به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 20 نفر) تقسیم شدند. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد، سپس آموزش آموزه های مذهبی (مبتنی بر انتظار فرج) طی 9 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. در پایان آخرین جلسه مداخله، همزمان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پس از گذشت یک ماه مرحله پیگیری انجام شد. داده های حاصل از پژوهش به روش کوواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزه های مذهبی (مبتنی بر انتظار فرج) باعث افزایش سلامت روان، شادکامی و امید گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. پیگیری با فاصله یک ماه، سودمندی آموزش آموزه های مذهبی (مبتنی بر انتظار فرج) را بر سلامت روان، شادکامی و امید نشان داد.