هدف از این تحقیق بررسی اثر 4و 8 هفته تمرین تناوبی هوازی با شدت متوسط بر مقادیر مقادیر مالون دی آلدهید تحریک شده با هموسیستئین و میزان سوپر اکسید دیسموتاز درهیپوکمپ پشتی رتهای نر بوده است . بدین منظور 104 سر موش با وزن 40 ±300 گرم به طور تصادفی به دو گروه شامل طرح مطالعه مقدماتی ( برای تعیین دوز موثر هموسستئین یعنی 0/1 ، 0/2 ، 0/3 و 0/6 مولار بر تغییرات فرسایشی مغز واختلالات حافظه با استفاده از آزمون شاتل باکس) و طرح مطالعه اصلی وزیر گروه های مربوطه دسته بندی شدند. موش های گروه تمرین تناوبی به مدت 4 و 8 هفته، هفته ای 5 جلسه با سرعت 12 تا 18متر در دقیقه و به مدت( 58/5-10 دقیقه) روی نوارگردان دویدند. در پایان هفته چهارم و هشتم، مقادیر سوپر اکسیددیسموتاز و مالوندی آلدهید هیپوکمپ پشتی به ترتیب با روش های الایزا واسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. از گروه حلال هموسیستئین جهت تفکیک اثرات هموسیستئین از جراحی در یک مرحله (پیش آزمون ) بافت برداری شد.داده ها در سطح 0/05≥ p تحلیل شد. نتایج آزمون شاتل باکس و mda نشان داد القای هموسیستئین ( با دوز 0/6 مولار) به درون هیپوکمپ پشتی موجب اختلال حافظه و افزایش معنی دار مالوندی آلدهید در این ناحیه در موش های صحرایی شد. به علاوه، انجام 4 هفته تمرین تناوبی هوازی باعث افزایش قابل توجه مقدار سوپر اکسید دیسموتاز وکاهش غیر معنادار مقادیر مالوندی آلدهید در مقایسه با گروه کنترل با سن مشابه شد.این مقادیر پس از 8 هفته کاملا معنادار شده است. این نتایج نقش تمرین منظم بدنی خصوصا تمرینات طولانی مدت را در حفظ و بهبود عملکرد مغز نشان می دهد و به نظر می رسد افزایش عوامل ضد اکسایشی و احتمالاً نوروژنز به عنوان یک سازوکار فیزیولوژیکی در بهبود حافظه ناشی از ورزش نقش دارند.