موضوع انگیزش بالقوه شغل و رابطه آن با رضایت شغلی از مقوله های مهم و حیاتی در سازمانهای امروزی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه انگیزش بالقوه شغل و رضایت شغلی در بین کارکنان صف و ستاد شهر قزوین بوده است. متغیر پیش بین در این تحقیق، انگیزش بالقوه شغل و مولفه های آن شامل «تنوع مهارتها، اهمیت وظیفه، هویت وظیفه، استقلال عمل و بازخورد شغلی» و متغیر ملاک، رضایت شغلی بود. همچنین در این تحقیق رابطه میان جنسیت، پست سازمانی و دوره های تحصیلی سه گانه با متغیر انگیزش بالقوه شغل و رضایت شغلی مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق، توصیفی- همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان شاغل صف و ستاد شهر قزوین در سال تحصیلی 87-1388 بوده است. که تعداد آنها 5953 نفر می باشد. حجم نمونه 485 نفر بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها دو پرسشنامه انگیزش بالقوه شغل و رضایت شغلی بود که ضریب همسانی آنها به ترتیب(81 /0 و 0/93) به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روشهای آمار توصیفی مانند ضریب همبستگی پیرسون و آمار استنباطی شامل رگرسیون چند متغیره، تحلیل واریانس یکراهه، آزمون شفه و آزمونt استفاده شد. یافته های پژوهش این تحقیق عبارتند از : 1- بین انگیزش بالقوه شغل و رضایت شغلی کارکنان صف و ستاد آموزش و پرورش رابطه مثبت وجود دارد(0/289 =r) 2- از بین مولفه های انگیزش بالقوه شغل متغیرهای تنوع مهارت و استقلال شغلی بیشترین تأثیر را بر رضایت شغلی داشته اند. 3- رضایت شغلی کارکنان زن از کارکنان مرد بیشتر بود. 4- انگیزش بالقوه شغل کارکنان صف از کارکنان ستادی بیشتر بود. 5- انگیزش بالقوه شغل و رضایت شغلی معلمان دوره متوسطه از معلمان دوره ابتدایی و راهنمایی کمتر است.