بازارگرایی موضوعی مهم و محوری در مدیریت بازار است که با عملکرد بنگاه های تجاری رابطه مثبت داشته و موجب هدایت بیشتر نیروهای موثر شرکت به سمت بازار و مشتری شده است. با توجه به شدت رقابت بنگاه ها در کشور و نقش فلسفه بازارگرایی در موفقیت بنگاه ها تحقیق حاضر به مطالعه تأثیر عوامل سازمانی بر بازارگرایی در صنایع غذایی استان چهارمحال وبختیاری پرداخته است. تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شده است. مدیران ارشد این کارخانجات، جامعه ی آماری این تحقیق بوده اند که نعداد آنها 107 شرکت و تعداد نمونه بر اساس نمونه گیری تصادفی برابر 61 شرکت بوده است. برای آزمون فرضیات از روش های همبستگی پیرسون و آزمون فریدمن استفاده شده است. در این تحقیق برای سنجش بازارگرایی از پرسشنامه استاندارد markor و برای سنجش ساختار سازمانی از پرسشنامه تحقیق زفایی استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که عوامل ساختاری (رسمیت، پیچیدگی، تمرکز) با بازارگرایی همبستگی منفی داشته اند. اما گستردگی نگرش سیستمی در سازمان( گستره سیستم ارتباط داخلی و گستره سیستم هماهنگی) با بازارگرایی همبستگی مثبت داشته است بدین معنی که هرچه سیستم ارتباطات داخلی و سیستم هماهنگی در سازمان گسترده تر باشد سازمان بازارگراتر می-باشد. علاوه بر این یافته ها نشان داد که از بین عوامل سازمانی، پیچیدگی بیشترین تأثیر را بر بازارگرایی صنایع مواد غذایی داشته است.