آلن رب گری یه که نظریه پرداز رمان نو خوانده می شود، در دهه ی پنجاه قرن بیستم با نوشتن آثاری چون پاک کـن ها و حسـادت، خود را به مردم می شـناساند. اولویت بیـش از اندازه ای که به اشـیاء می دهد، توصیف اغراق آمیز فضا و مکان و لغو چشم انداز زمان از عناصر بارز این دو اثر می باشـند. بر خلاف بالزاک، رب گری یه در توصیـف های خود فقط اشـکال و ابعاد اشـیاء را ثبت می کند. به همین جهت به جنبـش «رمان نو»، «مکتب نگاه» نیز اطلاق می شود. شخصیت ها ی رمان های رب گری یه که انسان عصر تکنولوژی را معرفی می کنند، به قدری منفعل هستند که فقط می توانند تماشاچی اشیائی باشند که از هر طرف آنها را محصور می کنند. زمان خطـی در آثار این نویسـنده تخریب می شود. گذشـته، حال و آینـده با هم تلاقـی پیدا می کنند و بیشتر حوادث فقط به زمان حال و در وجه اخباری روایت می شوند. بدین ترتیب زمان حوادث مطابق می شود با لحظه قرائت خواننده. در ضمن، توصیف هندسی اشیاء و فضا در آثار رب گری یه، بی ارتباط با حرفه پیشین وی ( مهندسی کشاورزی) نمی باشد