در این تحقیق نانوکامپوزیت های پلی آنیلین با استفاده از پایدارکننده های گوناگون از جمله هیدروکسی پروپیل سلولز، پلی وینیل الکل و دودسیل بنزن سولفونات سدیم، پلی اتیلین گلایکول، دو دسیل هیدروژن سدیم، متیل سلولز در محیط آبی و با استفاده از اکسیدان هایی از قبیل یدات پتاسیم, پرسولفات پتاسیم, پرسولفات آمونیوم، کرومات پتاسیم، دی کرومات پتاسیم و دی کرومات سدیم سنتز شد. به منظور بررسی رفتار و خواص متفاوت این نمونه ها از آزمون های میکروسکپ الکترونی (sem)، طیف سنجی مادون قرمز فوریر (ftir) و هدایت سنجی چهارنقطه ای استفاده گردید. نتایج نشان می دهد رسانایی، شکل شناختی، درصد تبدیل مونومر به پلیمر، اندازه ذرات و یکنواختی محصول به نوع و غلضت اکسیدان و پایدارکننده بستگی دارد. ساختمان شیمیایی محصولات با استفاده از طیف سنج مادون قرمز بررسی شده است. نتایج نشان می دهد شدت پیک ها به نوع پایدار کننده بستگی دارد. بررسی تصاویر میکروسکپ الکترونی نشان می دهد افزودن پایدارکننده علاوه بر اینکه سبب ریزتر شدن اندازه ذرات می شود، توزیع ذرات را هم یکنواخت تر می کند. نوع اکسیدان نیز بر روی کلیه خواص پلیمر تاثیر دارد.