هدف از انجام این پژوهش، طراحی و پیاده‎سازی روشی برای بازشناسی برخط حروف دستنویس فارسی است. برای این منظور از رویکرد تطابق مدل و از یک روش متامورفیسم شکل دوبعدی استفاده شده است. در روش‏های پیشنهادی، حروف مجزای فارسی بر اساس تعداد بخش‏ها‏‏ به چهار گروه تقسیم می‏شوند و فرض می‏شود بدنه اصلی حرف، در بخش اول نوشته می‏شود. بدنه اصلی پس از پیش‏پردازش، به وسیله متامورفیسم با الگوهای پایه مقایسه می‏شود و بعد از شناسایی اجزاء کوچک، نتیجه نهایی تعیین می‏گردد. همچنین متامورفیسم را با(dtw) dynamic time warpingمقایسه کردیم و نشان دادیم که اگرچه dtw سریع‏تر است، متامورفیسم در نحوه انطباق نقاط و نتیجه باز‏شناسی بر dtw برتری دارد. برای افزایش سرعت و دقت بازشناسی، روش جدیدی از ترکیب متامورفیسم و dtw ارائه شده است که مزایای هر دو را حفظ می‏کند. برای ایجاد الگوهای پایه برای هر حرف، با کمک dtw از نمونه‏های با حالت یکسان نوشتن، میانگین‏گیری می‏شود. پایگاه داده استفاده شده در این تحقیق، از نوشته های 124 نفر تشکیل شده است که نوشته‏های 70 نفر اول را برای آموزش و بقیه را برای آزمون در نظر گرفتیم. نرخ بازشناسی‏ای که با روش متامورفیسم برای مجموعه آزمون بدست می‏آید، 90/8 درصد است که نرخ قابل قبولی است. نرخ بازشناسی روش ترکیب متامورفیسم و dtw برابر 95/1 درصد است و این نرخ، از دیگر روش‏های ارائه‏شده بالاتر می‏باشد.