ما دراین پایان نامه نحوه انتقال اطلاعات صوتی را از محیط بیرون به مغز بررسی کردهایم. آنچه که وجود دارد و « یکپارچگی اطلاعات » و « پردازش موازی » مشهود است این است که درون مغز همچنان به عنوان مسائل پیچیده دانش مطرح می شوند و در علوم اعصاب کلاسیک جواب روشنی برای این پدیدهها وجود ندارد. با دیدگاه مکانیک کوانتومی میتوان این پدیدهها را به خوبی توصیف نمود. جواب مکانیک کوانتومی مستلزم در نظر گرفتن پدیده همدوسی در نورونهای مغز است. ما با این فرض شروع میکنیم که درون نورونها و در ساختارهای در ابعاد نانو، این همدوسی می تواند وجود داشته باشد. سیستم اصلی مورد بحث ما، مولکولهای آب و مایکروتیوبیولها هستند که هر دوی این سیستمها را به صورت شبکههای کریستالی در نظر گرفتهایم و معادلات دینامیکی کلاسیک را به صورت کوانتومی بازنویسی کردهایم. بخش حلزونی گوش، قسمت عمدهی تبدیل سیگنال صوتی به حالتهای همدوس است. غشای پایهای که مهمترین قسمت حلزونی میباشد، پتانسیلهای عمل را به وجود آورده و حالتهای کوانتومی را از طریق ساختارهای درونی انتقال میدهد. معادلات کوانتومی هیدرودینامیکی برای مولکولهای آب نشان میدهد که آبهای نظم یافته درون غشای پایهای خاصیت ابرسیالی دارند. نیروهای تولید شده در قسمت حلزونی گوش از به مایکروتیوبیولها انتقال داده میشود. در آخر، تابع گرین « حسگری مکانیکی » طریق سازوکار کوانتومی مربوط به مایکروتیوبیولهای درون نورونهای مرتبط با غشای پایهای را نیز به دست آوردهایم. بنابراین، با این رهیافت، با کوانتیزه کردن معادلهی پیوستگی و تابع گرین، میتوان با دیدگاهی کوانتومی نتایج جدیدی از فرآیندهای مربوط به انتقال صوت به مغز را به دست آورد