وارسی نقش متغیر های مختلف شخصیتی در احساس رضایت زناشویی یکی از مهمترین گستره های پژوهشی در روانشناسی ارتباط زوجین است . هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطۀ خودپـائی و رضایت زناشـویی بود. نمونۀ مورد بررسی در پژوهش حاضر، متشکل از دبیران متاًهل (مرد و زن) دبیرستان¬های منطقه 6 تهران (252نفر) بود که به شیوۀ خوشه¬ای تصادفی انتخاب شده بودند. برای جمع¬آوری اطلاعات، مقیاس خودپائی اشنایدر(1974) و پرسشنامه رضایت زناشـویی انریـچ استفاده شد. برای تحلیل داده¬ها از تحلیل رگرسیون وآزمون t برای دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که خودپائی همبستگی منفی و معناداری با رضایت زناشویی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودپائی پیش¬بین¬کنندۀ رضایت زناشویی می¬باشد. همچنین در تحقیق حاضر رابطۀ خودپائی با زیر مقیاس¬های رضایت زناشویی بررسی شد و نتایج نشان داد که خودپائی با تمام زیر مقیاس¬های رضایت زناشویی رابطه منفی و معناداری دارد. علاوه بر این، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان خودپائی بین زنان و مردان به طور معناداری متفاوت است و خودپائی در مردان بیش از زنان گزارش شده بود.درمجموع یافته های پژوهش برنقش مؤلفه های که به نوعی به شخصیت مرتبط هستند،دررضایت زناشویی تأکید می ورزد.بدیهی است که توجه به یافته های پژوهش می تواند نقش قابل توجهی در سودمندی مداخلات مربوط به این حوزه ایفا نماید