هدف این پژوهش مقایسه متغیرهای منتخب فیزیولوژیکی ،آمادگی جسمانی وآنتروپومتریکی دانش آموزان پسر ورزشکار با غیر ورزشکار ممتاز درسی است. روش پژوهش از نوع علی پس از وقوع می باشد. جامعه آماری شامل کلیۀ دانش آموزان پسر ورزشکار و دانش آموزان پسر ممتاز درسی پایه های اول ، دوم و سوم دوره راهنمایی رده سنی 15-12 سال شهرستان اسلام آباد غرب می باشد. حجم جامعه آماری در دسترس که در 15 مدرسه راهنمایی و 112 کلاس در سال 87- 86 مشغول تحصیل می باشند، در مجموع 3054 دانش آموز است. روش نمونه گیری از نوع نمونه های در دسترس است. نمونه آماری این تحقیق شامل 42 نفر از دانش آموزان عضو تیمهای ورزشی منتخب شهرستان می باشد که در مسابقات استانی شرکت داشته و همچنین 42 نفر از دانش آموزان ممتاز درسی می باشد. برای انتخاب دانش آموزان ممتاز درسی به گونه ای عمل شد که با توجه به سن و پایۀ تحصیلی، دانش آموزان ممتاز درسی دقیقاً با دانش آموزان پسر ورزشکار، همگن باشند که در مجموع 84 نفر نمونه آماری را تشکیل می دهند. میانگین و انحراف معیار سن، قد و وزن افراد در گروه ورزشکار به ترتیب برابر 88/0 ± 14/26 سال، 10/17 ± 166/15 سانتیمتر و 12/77 ± 54/98 کیلوگرم و در گروه ممتاز درسی به ترتیب برابر0/74 ± 14/19 سال، 7/31 ± 160/58 سانتیمتر و 11/27± 49/54 کیلوگرم می باشد. متغیرهای پژوهش در سه بخش آنتروپومتریکی، آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی مشخص شدند که در بخش آنتروپومتریک شامل قد ایستاده، قد نشسته، bmi، درصد چربی بدن وwhr ، در بخش آمادگی جسمانی شامل استقامت عضلات شکم و کمربند شانه، انعطاف پذیری تنه، قدرت انفجاری عضلات پا و چابکی و در بخش فیزیولوژیکی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی، ضربان قلب استراحت، فشارخون سیستولی و دیاستولی می باشد. روشهای آماری مورد استفاده شامل میانگین، انحراف معیار و نمودارهای توزیع فراوانی و برای آزمون فرضیه ها، آزمون t در گروههای مستقل در سطح معنی داری 0/05>p می باشد. در مجموع در متغیر های فشار خون، انعطاف پذیری تنه، bmi، درصد چربی و whr تفاوتی بین گروهها مشاهده نشد که این امر نشان می دهد دانش آموزان ممتاز درسی در این متغیر ها هم سطح ورزشکاران هستند. اما در متغیرهای حداکثر اکسی‍ژن مصرفی، ضربان قلب استراحت، استقامت عضلات شکم و کمربند شانه، قدرت انفجاری عضلات پا، چابکی و قد تفاوت معنی داری وجود دارد که با توجه نحوه انتخاب گروهها منطقی به نظر می رسد. لذا از نتایج این پژوهش بر می آید که برای توسعه تربیت بدنی در مدارس و ارتقاء توانمندی های جسمانی در دانش آموزان باید بر توسعه این فاکتورها همت گماشت.