کمبود منابع همواره یکی از دغدغه های مدیرا ن سازمانهای امروزی می باشد بنحوی که این کمبود در هر برهه زمانی شکلی خاص بخود گرفته است . انتخاب پروژه در واقع به معنی اولویت بندی پروژه ها و تخصیص منابع سازمان فقط در بین پروژه هایی می باشد که دارای بالاترین اولویت می باشند ، تا بواسطه این انتخاب و تخصیص، سود سازمان حداکثر گردد. در انتخاب پروژه عوامل مختلفی از جمله معیارهای کمی و کیفی تاثیر گذار می باشند که پروژه ها با توجه به آنها اولویت بندی و انتخاب می گردند . شایان ذکر است که همواره در بین این معیارها روابط متقابل و دوگانه ای وجود دارد که مد نظر قرار دادن این روابط بر نتایج اولویت ها و انتخاب تاثیر گذار است. هدف این پایان نامه ارائه یک روش نظام مند می باشد که روابط درونی میان معیارها را در نظر گرفته و با توجه به این روابط پروژه ها را اولویت بندی نماید و منابع سازمان را به پروژه هایی با اولویت بالاتر تخصیص دهد . در این پایان نامه پس از مشخص شدن معیارها و گزینه ها ، با استفاده از روش دلفی فازی و فرآیند تحلیل شبکه ای و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی نسبت به اولویت بندی پروژه ها اقدام می گردد و در گام بعدی منابع سازمان با استفاده از برنامه ریزی آرمانی صفر-یک در بین پروژه هایی تخصیص می یابد که دارای اولویت بالاتری هستند . در گام بعدی نتایج حاصل از دو مدل با یکدیگر مقایسه می شود تا مدل برتر معرفی گردد . نتایج اجرای مدل مورد نظر در سازمان مورد مطالعه بگونه ای بوده است که از بین معیارهای مورد نظر شش معیار جهت بکارگیری در دو مدل انتخاب شده اند و با توجه به نظرات خبرگان روابط درونی میان معیارها شناسایی گردیده و با توجه به اوزان بدست آمده از فرآیند تحلیل شبکه ای و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی مدل برنامه ریزی آرمانی صفر-یک فرموله شده است بطوریکه با حل این مدل از بین هفت پروژه مدنظر پنج پروژه انتخاب و منابع سازمان در بین آن پنج پروژه تخصیص داده شده است . و در نهایت مدل ترکیبی فرآیند تحلیل شبکه ای و برنامه ریزی آرمانی صفر و یک بعنوان مدل برتر انتخاب گردیده است .