هدف اصلی پژوهش حاضر، تبیین آسیب پذیری های روانی بر اساس سبک های دلبستگی( ایمن، اجتنابی و دوسوگرا) بود. جامعۀ آماری در این پژوهش شامل کلیۀ دانشجویان دانشگاههای مختلط دولتی شهر تهران بود. از میان جامعۀ آماری مذکور 384 دانشجو(192 دختر، 192 پسر)، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و با تکمیل مقیاس دلبستگی بزرگسال(aai) و چک لیست علائم((scl-90-r در این تحقیق شرکت کردند. طرح پژوهش حاضر در زمرۀ طرح های توصیفی از نوع همبستگی بود. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. تحلیل داده ها از طریق روش همبستگی پیرسون نشان داد که: 1- بین سبک دلبستگی ایمن با آسیب پذیری روانی رابطۀ منفی معنی دار وجود داشت. 2- بین سبک دلبستگی اجتنابی با آسیب پذیری روانی رابطۀ مثبت وجود داشت. 3- بین سبک دلبستگی دوسوگرا با آسیب پذیری روانی رابطۀ مثبت معنی دار وجود داشت. علاوه براین، تحلیل داده ها از طریق رگرسیون نشان داد که: 1- سبک دلبستگی می تواند میزان آسیب پذیری روانی در افراد را پیش بینی کند، و سبک دلبستگی دوسوگرا بهترین پیش بینی کننده بود. 2- رابطۀ سبک های دلبستگی و آسیب پذیری های روانی برحسب جنس متفاوت نبود. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که مدل های درونکاری ایمن و ناایمن، که در چارچوب روابط دلبستگی نوزاد- مادر تشکیل می شوند، می توانند زمینه ظهور و استمرار آسیب پذیری¬های روانی را از طریق اسقرار مدل¬های درونکاری ناایمن و ایجاد راهبردهای ناکارآمد پردازش شناختی-هیجانی، فراهم سازند.