هدف این مطالعه، تحلیل تنش سایزموتکتونیکی در ایران است که با استفاده از ساز و کار کانونی زلزله ها انجام می گردد. برای این منظور ما روش تحلیلی آنالیز تنش را برای تعیین تنسور های تنش بکار گرفته ایم. در این تحقیق نزدیک به 1500 ساز و کار کانونی زلزله که در قرن گذشته و از سال 1931 تا 2008 در ایران رویداده گردآوری شده و مورد استفاده قرار گرفته است. تنسورهای تنش محاسبه شده نشان می دهد که محور تنش بیشینه در اکثر نقاط ایران نزدیک به افق است (بجز مکران که نزدیک به قائم است). آزیموت فشارش (بیشینه تنش)عمدتا در جهت شمالی-جنوبی (شمال340-360)و شمالشرقی- جنوبغربی (شمال 20-40)در بخشهای مختلف ایران است. رژیم تنش بدست آمده دلالت بر غالب بودن رژیم امتداد لغزی در زونهای آذربایجان، طبس، شرق ایران و کپه داغ و غالب بودن رژیم تراستی در البرز، زاگرس، یزد، لوت، ایران مرکزی و کپه داغ شمالغربی دارد. الگوی تنش بازسازی شده وضعیت تقارن و عدم تقارن تنش را بصورت ترجکتوری های تنش در اختیار قرار می دهد که این الگو برای تنش بیشینه نمایشگر آرایش تکتونیک برخوردی بین ایران و عربی است. همچنین ترجکتوری های تنش نشان می دهند که ساختارها در ایران تقریبا عمود بر بیشترین فشارش شکل گرفته اند. همگرایی کم ترجکتوری های تنش نیز نشان می دهند که در ایران گرادیان (بزرگای ) تنش بیشینه، کوچک بوده و میدان تنش متاثر از مولفه های منطقه ای است.