لزوم بقای حیات و ارتقاء سطح زندگی انسان ها ایجاب می نماید تا آنان از "رابطه خود با محیط زیست" آگاه بوده و ارزش ها و دیدگاه های لازم را برای حفاظت و بهبود آن در خود بپرورانند. در این میان ناآگاهی ها و پایین بودن سطح فرهنگ عمومی از جمله موانع بر سر راه حفظ محیط زیست به حساب می آید. به همین منظور می توان به نقش برنامه های آموزشی برای ارتقاء سطح آگاهی ها در بین افراد، بویژه دانش آموزان به عنوان نسل های آینده، اشاره نمود. هدف پژوهش حاضر بررسی آگاهی و نگرش زیست محیطی دانش آموزان و معلمان مقاطع مختلف تحصیلی مدارس جزیره کیش به منظور تعیین برنامه های آموزشی برای آنان بوده است، روش مورد استفاده پیمایش می باشد. جمعیت مورد مطالعه، دانش آموزان مقطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان و معلمان مدارس جزیره کیش بوده است. روش نمونه گیری مورد استفاده، روش طبقه بندی شده می باشد. نمونه نهایی شامل 154 دانش آموز ابتدایی، 189 دانش آموز مقطع راهنمایی و دبیرستان و 80 معلم بوده و ابزار سنجش این پژوهش پرسشنامه بوده که روایی صوری آن توسط اساتید فن و صاحب نظران مورد تایید قرار گرفت و برای تعیین پایایی از مطالعه راهنما استفاده گردید. نتایج بدست آمده از بررسی آگاهی دانش آموزان ابتدایی نسبت به محیط زیست حاکی از آن است که این دانش آموزان از آگاهی متوسطی نسبت به محیط زیست برخوردارند. همچنین دانش آموزانی که دارای خانواده هایی با درآمد پایین تر هستند و کسانی که دارای پدرانی با مشاغل نظامی هستند آگاهی کمتری نسبت به محیط زیست دارند. بررسی نگرش دو گروه دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان و معلمان نشان می دهد که میانگین نمره نگرش در این دو گروه در حد مناسبی می باشد در این میان "دانش عمومی" و "هنجارهای اخلاقی" مهمترین عوامل موثر بر نگرش و تمایلات رفتارهای زیست محیطی محسوب می شوند.